Artık “değmez” bile demiyorum!
 Hoşgörü, saygı zıt kutupların bile en zor anlarda birbirine gösterdiği o “ SAYGI” ne kadar önemli değil mi ? Zıt kutuplar belki de toplum içerisinde birbirinin suratına bakmak zorunda değil mi ? Genelde birinden biri hep alttan alır “YA SABIR” der. Beklersiniz cehaletini bir kenara bırakıp, kendinde törpülemesi gereken neler var. Omuzlarının üzerinde “KAFA” olarak taşıdığını önüne alıp yanlışı, doğruyu ayırt edebilecek mi? diye. ”BEKLERSİNİZ!” Zaman geçer, sizden de geçer. Bakarsınız karşı tarafa ne ilerlemiş ne gerilemiş. Cehaletine cehalet eklemiş. En tuhafı da bu insanlar sizin akranlarınız eğitimini, öğretimini almış , ailesinde temeli sağlam ama kendisinde “BOŞ” bomboş olmuş. Dersiniz ki :Harcadığım zaman emek sevabı bana...
SEVMESİN,SEVMEYİN AMA o “SAYGI” ahh “SAYGI” hayatlarında hiç umulmadık zamanlarda tokat gibi ilahi bir cevap gelecek. Beklersiniz, bu sefer cehaletinden için için yok olduğunu görerek. Size bir şey olmaz da “O var ya O” avucunun içinden çıkmayacağını bildiğini bile kaybeder...
  Yok artık umudum yok içindeki insanlığa ,gösterdiğini zannettiği merhametine inancım yok.
 İflah olmaz bir sadakatsizlik bu . İnsanın bile bile kendini bulunmak zorunda bıraktığı toplumda yok etmek. Kendi benliğini asla ispat edememiş farklı toplumlarda üstünlüğünü gösteriyor. Aptallar inanır, vicdanlılar düzelmesini bekler. İçindeki acizlik onu hep yok eder. Akıllanmaz o beklemeyin …

Bırakın kendi benliğinde yok olsun. Bir sonu yok . Artık sabır da yok. ‘’SABIR’’ kuşkusuz en sessiz savaş. En kötüsü ailemize aldığımız insanlardan çıkması. En başından önlemini almak kendini korur ama diğerleri , gerçekleri gördükleri halde susmaları onların aptallığıdır.

 Bu tarz sinsi kendini çok tatlı göstermeye çalışanların görünmeyen tarafını görmek herkesin harcı değildir. Kanmak ‘’kölelik yapmak’’ demektir.
  Benim artık bu köleleri kurtarmaya niyetim , savaşım yok. Bunların farkında olup çizdiğim yollar var. Kuşkusuz nefes aldıran. Deneyin korkmayın nefes almaktan..